چرخ خیاطی از زمان ابداع تا به امروز دچار پیشرفت های زیادی شده است. بهبود متمایز در چرخ خیاطی حاصل نتایج تلاش مبتکران در ده سال گذشته است. اما اگر چه توسعه قابل توجهی در چرخ خیاطی ها در مدت زمان کوتاهی رخ داده است، اما مسلم است که این پیشرفت ها از نتایج اختراعات و تجربیات سال های گذشته در ابزار های دوخت به دست آمده است.

تاریخچه چرخ خیاطی، و داوری این سوال که، چه کسی چرخ خیاطی را اختراع کرد؟ در حال حاضر باعث نگرانی ما نیست. منابع اطلاعاتی بسیاری در اختیار کسانی است که در تصمیم گیری دچار مشکل هستند. اما اینکه خواه تولید اولین دستگاه چرخ خیاطی توسط انگلستان بوده و یا امریکا، چیزی که مسلم است این است که هیچ یک دستگاه کاملی را اختراع نکردند، و نمونه چرخ خیاطی خوب نتیجه تلاش شبانه روزی کارگران اروپایی و آمریکایی با هم است.

بسیاری از ما با طرز کار یک دستگاه دوخت عادی ، و یک مقاله کامل از آقای Edwin P. Alexander آشنا هستیم، اما اینها برای دانستن تاریخچه این دستگاه کافی نیست، و بسیاری از عناصر چرخ خیاطی های اولیه، (1863 آوریل 5) قبل از ما شناخته شده اند. این موضوع، و توصیفات گوناگون از این دستگاه در مقالات مهندسی، اظهارات من را در مورد بیشتر پیشرفت های اخیر در سه کلاس اصلی از این ماشین آلات محدود می کند.

به طور خلاصه، چرخ خیاطی ساده ، چرخ خیاطی صنعتی ، همان هایی که با قدرت بخار فعالیت می کردند و در کارخانه ها استفاده می شدند و چرخ خیاطی های خاص، دارای اشکال جالب توجهی هستند که اخیرا معرفی شدند. در نتیجه ما در وهله اول تاثیر کلی چرخ خیاطی را به عنوان یک دوزنده ساده در نظر می گیریم . در مرحله دوم، آن را با نرخ بالای سرعت تطبیق می دهیم، و قید می کنیم که برای چنین سرعتی در یک زمان معقول ساخته شده اند. و، در وهله سوم، دستگاه ها و ابزارهای کار را به منظور اثرگذاری بر کنترل قدرت زمانی که به ماشین آلات اعمال می شود، توسعه می دهیم.

شاید مهم ترین بخش یک ماشین دوخت، ماکو باشد. اما ماکو چیست؟ دستگاه های زیادی برای انجام عملکردهای ماکو در ماکو های بافنده اولیه معرفی شده بودند، که کلمه ماکو، برای تمام آن استفاده می شد،نباید به معنی" شلیک کردن." پذیرفته می شد. ما ماکو ارتعاشی داریم، که، به بیان دقیقتر، تنها نماینده از ماکوی بافنده در چرخ خیاطی های جدید است. و ماکو ثابت، ماکو نوسان گر و ماکو گردان، پشت قلاب دوار اولیه، در اشکال جدید، که نام بردن آنها مشکل است. اما قبول کلی ازکلمه ماکو، به عنوان نشان دهنده دستگاه هایی است که نخ را از طریق حلقه بالا عبور می دهد.

بسیاری از تغییرات در فرم، اندازه، و حرکات ماکو اثر می گذارد و ما ممکن است تحقیق مفیدی در مورد عواملی که تولید کنندگان را مجبور به رها کردن اشکال اولیه می کنند، داشته باشیم. طویل بودن بافنده هایی از نوع ماکو، که در ابتدا توسط هاو و سینگر استفاده شد، دارای اشکالات بسیاری بود. دستگاه اختراع شده توسط آقای A.B. Wilson،دوخت چرخشی قلاب، از خطاهای مرتبط عاری نبود. حذف این دو مورد باعث خلق انواع جدیدی از ماکو و قلاب شد. این کاملا مشخص است که دوخت بخیه ای از عبور دو نخ از هم ناشی می شود، یکی از آنها پنهان است، و دیگری زیر پارچه است، که باعث ایجاد دوخت می شود. این نقطه تقاطع، برای اطمینان از یکپارچگی کوک، باید تا حد امکان نزدیک به میانه ضخامت پارچه باشد.

در قلاب دوار اولی تنش به افزایش اصطکاک بین قرقره و قلاب بستگی دارد. این تنش، بنابراین، نسبت به سرعت قلاب دومی متفاوت است و هرگز نمی تواند ثابت باشد.در ماکو تنش ها از ایجاد سوراخ های نخ رو پوسته به وجود می آید، و یا تحت فشار تنش یک صفحه است، همانطور که در دستگاه هاو وجود داشت. این تنش، تا زمانی که حلقه بین مراکز تنش باشد، هرگز ثابت نیست. تغییرات عمدتا به تنظیمات کشش زاویه ای است زمانی که از حلقه جدا می شود. این کشش با توجه به نقطه باز شدن متفاوت است. کشش در وسط حلقه کم و در دوطرف زیاد است. این اشکالات ناشی از اضطراب بسیار زیاد وارد شده به اولین سازندگان ماشین آلات دوخت است، و تلاشهای زیادی برای غلبه بر آنها به منظور بهبود کمی آنها انجام شده است. با توجه به نرخ بالای سرعت، نقطه ضعف ماکو های قدیمی تر، عمل متقابل طولانی و پر سر و صدا بودن آنها است.

تنها راه حل مؤثر برای این رفع این اشکالات ریشه یابی است. لازم است عمق میله را با طول جایگزین کنیم. از این رو، تلاش های متعددی برای ساخت دیسک و یا حلقه ماکو انجام شده است. بسیاری از اشکال امتحان شده اند. همه آنها بر پیچیدگی خاص یک صفحه عمودی بستگی دارند، نه مارپیچ افقی. برخی از سازندگان، دیسک را در یک سطح افقی قرار می دهند، و باعث چرخش آن می شوند. یک راه حل کامل برای سختی انتخاب یک حلقه ماکو در قالب نوسان، توسط آقای فیل دیل اختراع و به عنوان سینگرشناخته شد.