چگونه انتخابی صحیح در خرید چرخ خیاطی داشته باشیم؟

انتخاب مناسب ترین چرخ خیاطی به نیازهای دوخت کاربر بستگی دارد. یک خیاط مبتدی و یا کسی که گاها پروژه هایی دریافت می کند، ممکن است به یک چرخ خیاطی مکانیکی بسنده کند. کاربرانی که دارای پروژه هایی شامل دوخت های داخلی و دوخت با مواد سنگین هستند به یک چرخ خیاطی پیشرفته تر نسبت به یک کاربر که به دوخت پارچه سبک وزن تا متوسط مشغول است، نیاز دارند.

خیاطان زیرانداز و دوزندگان لحاف با یک مدل چرخ خیاطی الکترونیکی قادر به صرفه جویی در کوک مورد علاقه خود خواهند بود. یک مجموعه کوک گسترده و قابل ارتقا بسیار با ارزش است. در صورت نیاز به حمل چرخ خیاطی در محیط های مختلف، وزن چرخ خیاطی نیز ممکن است یک ویژگی مهم برای این صنف باشد.

قیمت چرخ خیاطی بسیار متفاوت است. خیاطانی که تمایل به خرید یک مدل چرخ خیاطی با کاربرد بالا دارند باید هزینه بالاتری نسبت به بودجه خود پرداخت کنند. چرخ خیاطی های استفاده شده از موقعیت خوبی در بازار برخوردارند. زیرا خیاطان مشتاق به خرید چرخ خیاطی پیشرفته تر با کمترین هزینه به منظور ارتقاء مهارت های خود هستند. اما این نکته را فراموش نکنید: اطمینان به خرید چرخ خیاطی های استوک دارای ریسک بسیار بالایی است. پس حدالامکان از خرید چرخ خیاطی های دست دوم خودداری کنید.

قبل از خرید، الزامات مورد نیاز برای نگهداری چرخ خیاطی را تامین کنید. به گارانتی و خدمات پس از فروش چرخ خیاطی مورد نظر خود نیز حتما دقت کنید.

دوخت انواع پارچه و وسایل دیگر از مدت ها قبل در تمام دنیا مرسوم بوده است. در ابتدا دوخت تنها به وسیله دست انجام می شد، اما با گذشت زمان وسیله ای به نام چرخ خیاطی اختراع شد. چرخ خیاطی یک دستگاه مورد استفاده برای دوخت پارچه و مواد دیگر به وسیله نخ است. ماشین آلات دوخت در طول اولین انقلاب صنعتی به منظور کاهش دوخت های دستی که در کارخانجات صورت می گرفت، اختراع شد. از زمان اختراع اولین دستگاه دوخت ، که توسط توماس سنت انگلیسی در سال 1790 انجام گرفت، ماشین های دوخت تا حد زیادی از نظر کارایی و بهره وری در صنعت پوشاک بهبود یافته اند. چرخ خیاطی های خانگی برای یک نفر و برای دوخت های شخصی استفاده می شود و فقط یک نوع دوخت دارند. در یک چرخ خیاطی مدرن پارچه به راحتی به جلو سر خورده و از چرخ خیاطی خارج می شود و بدون استفاده از سوزن، انگشت دانه و سایر وسایل مورد استفاده در دوخت دستی، به صورت خودکار فرآیند دوخت را انجام داده و باعث صرفه جویی در وقت می شود. چرخ خیاطی های صنعتی، در مقابل به چرخ خیاطی های خانگی، بزرگتر، سریعتر، و متنوع تر از نظر اندازه، هزینه، ظاهر، و کارایی هستند.

چارلز فردریک ویسنتال، یک مهندس آلمانی مشغول به کار در انگلستان اولین ثبت اختراع بریتانیایی دستگاه مکانیکی برای کمک به هنر خیاطی، را در سال 1755انجام داد. اختراع او از دو سوزن تشکیل شده بود که یک روزنه در انتهای آن قرار داشت. در سال 1790، مخترع انگلیسی توماس سنت اولین ماشین طراحی دوخت را اختراع کرد، اما او موفق به تبلیغ و بازاریابی اختراع خود نشد. اختراع او مختص دوخت چرم و مواد بوم می شد. این احتمال وجود دارد که سنت یک مدل کاری داشته است ولی تا به حال هیچ شواهدی در این مورد وجود ندارد. او یک کابینت ساز ماهر بود و دستگاه او شامل ویژگی های عملکردی بسیاری بود: یک دسته برآمده، مکانیسم تغذیه (برای مدت کوتاهی چرم کافی بود)، یک میله سوزن عمودی، و لوپر (حلقه زن).

چرخ خیاطی او از روش دوخت زنجیره ای استفاده می کرد، که در آن دستگاه با استفاده از یک شیوه مشخص دوخت ساده ای در پارچه ایجاد می کرد. درفش دوخت، پارچه یا چرم را سوراخ می کرد و یک میله چنگال مانند نخ را از طریق سوراخی که در زیر قلاب بود عبور می داد و به منطقه دوخت بعدی منتقل می کرد، که در آن همین چرخه تکرار می شد، و دوخت ها در هم قفل می شوند. ماشین سنت برای کمک به تولید انواع کالاهای چرمی، از جمله زین و افسارطراحی شده بود، اما قادر به کار با بوم نیز بود، و برای دوخت بادبان کشتی مورد استفاده قرار می گرفت. اگر چه دستگاه او به نسبت آن دوران بسیار پیشرفته بود، مفهوم ان مداوم در طول دهه های آینده نیاز به بهبود داشت قبل از آنکه بتواند تبدیل به یک گزاره عملی شود. در سال 1874، یک تولید کننده ماشین های دوخت، ویلیام ویلسون نیوتن، نقشه سنت در اداره ثبت اختراعات لندن یافت، تنظیمات لوپر آن را اصلاح کرد، و یک چرخ خیاطی ساخت که در حال حاضر توسط موزه علوم لندن نگهداری می شود.

در سال 1804، یک چرخ خیاطی توسط توماس استون و جیمز هندرسون انگلیسی، و یک ماشین برای مهره دوزی توسط جان دانکن در اسکاتلند ساخته شد. یک خیاط اتریشی، جوزف مدرزپرگر، شروع به توسعه اولین چرخ خیاطی خود در سال 1807 کرد. او اولین دستگاه کار خود را در سال 1814 ارائه کرد.

اولین چرخ خیاطی های مورد استفاده عملی و گسترده توسط بارتلیمی تیمونیر، خیاط فرانسوی، در سال 1829 اختراع شد. اختراع او دوخت مستقیمی با استفاده ازدوخت زنجیره ای مانند مدل سنت داشت، و در سال 1830، قراردادی با اگوست فراند، یک مهندس معدن، که مراحل اولیه ثبت حق امتیاز اختراع او را انجام داد، امضا کرد. حق ثبت اختراع دستگاه او در 17 جولای 1830 صادر شد، و در همان سال، او (با شرکای خود) اولین شرکت تولید لباس مبتنی بر دستگاه را در جهان برای ایجاد لباس ارتشی برای ارتش فرانسه افتتاح کرد. با این حال، کارخانه او بنا به گزارش ها توسط کارگران بدلیل ترس از دست دادن کار خود پس از صدور حق ثبت اختراع به آتش کشیده شد.

یک مدل از دستگاه در موزه علوم لندن به نمایش گذاشته شده است. دستگاه از چوب ساخته شده و از یک سوزن خاردار که رو به پایین از پارچه عبور می کند برای گرفتن نخ و کشیدن آن به شکلی که یک حلقه توسط حلقه بعدی قفل شده است، استفاده می شده است. اولین چرخ خیاطی آمریکایی با دوخت زنجیری توسط والتر هانت در سال 1832 اختراع شد . این ماشین از یک سوزن سوراخ دار(با سوراخی در نقطه انتهایی)استفاده می کرد. سوزن خمیده ابه صورت افقی در پارچه منتقل شده و دوخت را ایجاد می کند. در سال 1842، جان گرینوف اولین دستگاه دوخت را در آمریکا به ثبت رساند. شرکای بریتانیایی نیوتن و آرچیبولد سوزن سوراخ دار و استفاده از دو سطح فشار برای نگهداشتن تکه پارچه در موقعیت را در سال 1841 معرفی کردند.

سرانجام از جمع آوری تمام عناصر اختراع شده در نیم قرن گذشته، مخترعان انگلیسی جان فیشر در سال 1844، اسحاق مریت سینگر و الیاس هاو در سال های بعدی موفق به ساخت چرخ خیاطی مدرن شدند. با این حال، با توجه به سر هم بندی ثبت اختراع فیشر در دفتر ثبت اختراع، او برای شناسایی ماشین های دوخت مدرن در منازعات حقوقی بین دو آمریکایی اولویت دریافت نمی کند.

الیاس هاو، متولد اسپنسر، ماساچوست، چرخ خیاطی خود را در سال 1845، با استفاده از یک روش شبیه به فیشر با این تفاوت که پارچه به صورت عمودی قرار می گرفت، اختراع کرد. نکته مهم اختراع او داشتن یک سوزن ثابت بود که دوختی رو به جلو داشت. پس از یک اقامت طولانی در انگلستان و تلاش برای جلب توجه دیگران به دستگاه خود، به منظور یافتن افراد مختلف مانند اسحاق سینگر برای ثبت اختراع خود به امریکا بازگشت. او در نهایت مورد برای ثبت اختراع در سال 1854 به دست آورد، و حق امتیازی از تولید کنندگانی که از ایده اختراع او استفاده می کردند، از جمله سینگر دریافت می کرد.

چرخ خیاطی از زمان ابداع تا به امروز دچار پیشرفت های زیادی شده است. بهبود متمایز در چرخ خیاطی حاصل نتایج تلاش مبتکران در ده سال گذشته است. اما اگر چه توسعه قابل توجهی در چرخ خیاطی ها در مدت زمان کوتاهی رخ داده است، اما مسلم است که این پیشرفت ها از نتایج اختراعات و تجربیات سال های گذشته در ابزار های دوخت به دست آمده است.

تاریخچه چرخ خیاطی، و داوری این سوال که، چه کسی چرخ خیاطی را اختراع کرد؟ در حال حاضر باعث نگرانی ما نیست. منابع اطلاعاتی بسیاری در اختیار کسانی است که در تصمیم گیری دچار مشکل هستند. اما اینکه خواه تولید اولین دستگاه چرخ خیاطی توسط انگلستان بوده و یا امریکا، چیزی که مسلم است این است که هیچ یک دستگاه کاملی را اختراع نکردند، و نمونه چرخ خیاطی خوب نتیجه تلاش شبانه روزی کارگران اروپایی و آمریکایی با هم است.

بسیاری از ما با طرز کار یک دستگاه دوخت عادی ، و یک مقاله کامل از آقای Edwin P. Alexander آشنا هستیم، اما اینها برای دانستن تاریخچه این دستگاه کافی نیست، و بسیاری از عناصر چرخ خیاطی های اولیه، (1863 آوریل 5) قبل از ما شناخته شده اند. این موضوع، و توصیفات گوناگون از این دستگاه در مقالات مهندسی، اظهارات من را در مورد بیشتر پیشرفت های اخیر در سه کلاس اصلی از این ماشین آلات محدود می کند.

به طور خلاصه، چرخ خیاطی ساده ، چرخ خیاطی صنعتی ، همان هایی که با قدرت بخار فعالیت می کردند و در کارخانه ها استفاده می شدند و چرخ خیاطی های خاص، دارای اشکال جالب توجهی هستند که اخیرا معرفی شدند. در نتیجه ما در وهله اول تاثیر کلی چرخ خیاطی را به عنوان یک دوزنده ساده در نظر می گیریم . در مرحله دوم، آن را با نرخ بالای سرعت تطبیق می دهیم، و قید می کنیم که برای چنین سرعتی در یک زمان معقول ساخته شده اند. و، در وهله سوم، دستگاه ها و ابزارهای کار را به منظور اثرگذاری بر کنترل قدرت زمانی که به ماشین آلات اعمال می شود، توسعه می دهیم.

شاید مهم ترین بخش یک ماشین دوخت، ماکو باشد. اما ماکو چیست؟ دستگاه های زیادی برای انجام عملکردهای ماکو در ماکو های بافنده اولیه معرفی شده بودند، که کلمه ماکو، برای تمام آن استفاده می شد،نباید به معنی" شلیک کردن." پذیرفته می شد. ما ماکو ارتعاشی داریم، که، به بیان دقیقتر، تنها نماینده از ماکوی بافنده در چرخ خیاطی های جدید است. و ماکو ثابت، ماکو نوسان گر و ماکو گردان، پشت قلاب دوار اولیه، در اشکال جدید، که نام بردن آنها مشکل است. اما قبول کلی ازکلمه ماکو، به عنوان نشان دهنده دستگاه هایی است که نخ را از طریق حلقه بالا عبور می دهد.

بسیاری از تغییرات در فرم، اندازه، و حرکات ماکو اثر می گذارد و ما ممکن است تحقیق مفیدی در مورد عواملی که تولید کنندگان را مجبور به رها کردن اشکال اولیه می کنند، داشته باشیم. طویل بودن بافنده هایی از نوع ماکو، که در ابتدا توسط هاو و سینگر استفاده شد، دارای اشکالات بسیاری بود. دستگاه اختراع شده توسط آقای A.B. Wilson،دوخت چرخشی قلاب، از خطاهای مرتبط عاری نبود. حذف این دو مورد باعث خلق انواع جدیدی از ماکو و قلاب شد. این کاملا مشخص است که دوخت بخیه ای از عبور دو نخ از هم ناشی می شود، یکی از آنها پنهان است، و دیگری زیر پارچه است، که باعث ایجاد دوخت می شود. این نقطه تقاطع، برای اطمینان از یکپارچگی کوک، باید تا حد امکان نزدیک به میانه ضخامت پارچه باشد.

در قلاب دوار اولی تنش به افزایش اصطکاک بین قرقره و قلاب بستگی دارد. این تنش، بنابراین، نسبت به سرعت قلاب دومی متفاوت است و هرگز نمی تواند ثابت باشد.در ماکو تنش ها از ایجاد سوراخ های نخ رو پوسته به وجود می آید، و یا تحت فشار تنش یک صفحه است، همانطور که در دستگاه هاو وجود داشت. این تنش، تا زمانی که حلقه بین مراکز تنش باشد، هرگز ثابت نیست. تغییرات عمدتا به تنظیمات کشش زاویه ای است زمانی که از حلقه جدا می شود. این کشش با توجه به نقطه باز شدن متفاوت است. کشش در وسط حلقه کم و در دوطرف زیاد است. این اشکالات ناشی از اضطراب بسیار زیاد وارد شده به اولین سازندگان ماشین آلات دوخت است، و تلاشهای زیادی برای غلبه بر آنها به منظور بهبود کمی آنها انجام شده است. با توجه به نرخ بالای سرعت، نقطه ضعف ماکو های قدیمی تر، عمل متقابل طولانی و پر سر و صدا بودن آنها است.

تنها راه حل مؤثر برای این رفع این اشکالات ریشه یابی است. لازم است عمق میله را با طول جایگزین کنیم. از این رو، تلاش های متعددی برای ساخت دیسک و یا حلقه ماکو انجام شده است. بسیاری از اشکال امتحان شده اند. همه آنها بر پیچیدگی خاص یک صفحه عمودی بستگی دارند، نه مارپیچ افقی. برخی از سازندگان، دیسک را در یک سطح افقی قرار می دهند، و باعث چرخش آن می شوند. یک راه حل کامل برای سختی انتخاب یک حلقه ماکو در قالب نوسان، توسط آقای فیل دیل اختراع و به عنوان سینگرشناخته شد.

یکی از نکاتی که بعد از خرید چرخ خیاطی باید به آن توجه بسیار داشت، نگهداری صحیح از آن است. در این مقاله برخی از روش های نگهداری از چرخ خیاطی را برای شما شرح می دهیم.

روانکاری

تمام قسمت های چرخ خیاطی که قابل جابجا کردن و در تماس با دست یا سایر چیزها هستند، باید روغن کاری شود. این موضوع صحیح است، حتی اگر کتابچه راهنمای اپراتور نیازی به روان ساختن این نقاط نمی بیند. یک قطره کوچک روغن برای هر نقطه کافی است. چرخ خیاطی را خاموش کنید و دسته را در جهت عادی بچرخانید. به تمام نقاط متحرک روی ماشین توجه کنید. این کار را برای تمام نقاط انجام دهید. لطفا توجه داشته باشید که کتابچه راهنما معمولا تصاویر بسیار ضعیفی از نقاط روغن کاری ارائه می دهد.

فرکانس

هر نقطه قابل روانکاری باید هر چهار ساعت پس از استفاده روغن زده شود. گردش قلاب، و تقابل مورد قرقره ویا پایه مورد قرقره و نوار سوزن، همه نیاز به توجه خاص برای روانکاری دارند. اینها برخی از مناطق سایش اولیه در دوخت زنجیره ای چرخ خیاطی ، (نوار سوزن در ماشین های دوخت زنجیره ای) می باشند. این نقاط ممکن است به طور کامل و / یا اغلب روغن زده شوند. اگر مشکل آلودگی روغن از مواد ثابت کننده نیست، بهترین کار روغن کاری گردش قلاب در هر تغییر قرقره، به خصوص با مونتاژ قلاب های جدید خواهد بود. البته این کاربرای ماشین هایی که قلاب در بالای بستر قرار دارد آسان است، و برای قرقره هایی که زیر بستر قرار داده شده اند مشکل است.

روغن کاری سیستم

روغن کاری سیستم های دستی برای روغن زدن به هر نقطه به صورت جداگانه، و به طور منظم (ترجیحا 4 ساعته) نیاز به اپراتور دارند. روغن کاری سیستم به صورت خودکار تمام نقاط را روانکاری کند و یا می تواند با روغن کاری دستی ترکیب شود. روغنکاری در سیستم های خودکار می تواند از طریق گرانش توزیع، از طریق ترشح، از طریق فتیله سازی (مانند طناب پنبه)، و یا از طریق فشار عرضه شده توسط یک پمپ صورت بگیرد. همه سیستم های روغن کاری اتوماتیک نیاز به یک مخزن دارند که تا سطح خاصی با روغن پر شده است. محدوده فتیله تغذیه سیستم از مخازن کوچک تا مخازن بسیار بزرگ است. مخازن روغن بزرگتر از هر نوع سیستم ممکن است سطح شاخص داشته باشد، به طوری که اپراتور می تواند مقدار روغن موجود در مخزن را از طریق آن کنترل کند. سیستم روغنکاری فشار ممکن است روزنه بینایی و یا حباب داشته باشد. جریان و یا ترشح روغن دیده شده از طریق این روزنه ها و یا حباب ها بیانگر این است که فشار خوبی از روغن در مخزن وجود دارد. سیستم های فشار نیز ممکن است سوزن تنظیم و یا دریچه های کنترل جریان روغن به نقاط بحرانی مانند چرخش قلاب داشته باشند. هر سیستم می تواند یک مکانیزم بازگشت روغن برای گردش مجدد روغن و جلوگیری از ساخت روغن در کیسه که ممکن است سر ریز یا سوراخ شود، داشته باشد. مکانیسم بازگشت روغن می تواند جریان گرانش، فتیله سازی، یا هر دو باشد. سیستم های فشار نیز ممکن است بازگشت مکش، توسط پمپ های مشابه را که تامین کننده فشار روغن هستند،را ترکیب کنند.

روغن

دو دسته اصلی روغن و چند دسته ثانویه روغن وجود دارد. روغن های معدنی صاف (همان روغن بچه) که معمولا استفاده می شوند. روشن هستند و گاهی اوقات به عنوان روغن "ضد زنگ" به بازار عرضه شده و برخلاف اکثر روغن های دیگر مواد را دچار زنگ زدگی نمی کند. این روغن برای سرعت نرمال، فشار و حرارت کافی ساخته شده. روغن های افزودنی معمولا توسط "رنگ" به روغن شناخته می شوند. آنها می توانند روشن باشند، اما به طور معمول دارای رنگ روشن نیستند. مهم ترین هدف مواد افزودنی ارائه روغنکاری کافی در سرعت بالا، شرایط حرارت بالا است.

امروزه با پیشرفت روز افزون علم و فناوری، تکنولوژی به عرصه صنعت چرخ خیاطی نیز راه پیدا کرده و چرخ خیاطی های جدیدی به نام چرخ خیاطی کامپیوتری اختراع شده اند.

طرز کار چرخ خیاطی کامپیوتری اندکی متفاوت است. امروزه چرخ خیاطی های خانگی بر مبنای کامپیوتر ساخته شده اند و برای عملکرد راحت تر دارای یک صفحه مانیتور کوچک هستند.

در این مدل های چرخ خیاطی ، کامپیوتر به طور مستقیم چند موتور مختلف را کنترل می کند، که دقیقا نوار سوزن، دیسک های کشش، و سایر اجزا چرخ خیاطی را به حرکت در می آورند. با استفاده از این کنترل عالی، این چرخ خیاطی قادر به انجام صدها دوخت است. کامپیوتر، موتور ها را در سرعت مناسب برای به حرکت درآوردن نوار سوزن به سمت بالا و پایین و از یک سمت به سمت در یک الگوی دوخت خاص کنترل می کند. به طور معمول، برنامه های کامپیوتری مربوط به دوخت های مختلف، در دیسک حافظه قابل انتقال و یا کارتریج ذخیره می شوند.

برخی از چرخ خیاطی های الکترونیکی همچنین توانایی ایجاد الگوهای گلدوزی پیچیده را نیز دارند. این چرخ خیاطی دارای یک فضای کار موتوری است که پارچه را درزیر مونتاژ سوزن نگه می دارد. آنها همچنین دارای یک سری سنسور هستند که تمام مناطق اجزا چرخ خیاطی را به کامپیوتر توضیح می دهند. در این چرخ خیاطی ها دقیقا با حرکت جلو، عقب و سمت به سمت با تنظیم مونتاژ سوزن برای تغییر سبک دوخت، کامپیوتر می تواند تعداد نامحدودی اشکال استادانه را طراحی کند. خیاط به راحتی یک الگو از حافظه دستگاه بارگذاری می کند و با استفاده از آن دوخت را انجام میدهد.

بدیهی است، این نوع چرخ خیاطی با تکنولوژی بالا، بسیار پیچیده تر از انواع دستی آنها در 200 سال گذشته هستند، اما هر دوی آنها از همان سیستم دوخت ساده پیروی می کنند

.